Ateşle Geçen Bir Ömür

 

Bahçesi tel örgülerle çevrili her insan gibi

Düşüncesizliğin ve sınırların içerisinde gizlenirken

Aklına düşer bir cümlenin sonundaki nokta

Öyle bir düşer ki dengeyi bir an kaybedersin

 

Ateşin yanına sokulursun nasiplenmek için

Rüzgârın uğultusuna dikersin kulaklarını

Haber nerden gelir bilinmez bu acayip vakitte

Ah keşke şimdi yanımda merhamet olsaydı dersin

 

Pes ettiremediğin, çözemediğin her şeyden

Alınandan verilenden bütün mücadelelerden

Bir damla su karışsın istersin bir ömürlük lekeye

Bir kefeni hiç yakıştıramazsın bedenine

 

Ateşin yanında dönersin onu da ortak edersin

Küllerin itirafları kulaklarını sağır eder

Sürüklenirsin çıplak sokaklarda, sürekli bir karanlıkta

Sorarım sana, bir kelime kaç kez yasaklanır insana?

 

 

                                                                                              SAMET YILMAZ 20/05/20